Zonovergoten Zuid-Afrika

Hallo allemaal.
De regelmaat begint al behoorlijk in mijn Zuid-Afrikaanse leven te komen, waardoor het steeds lastiger wordt om een nieuw verhaal voor jullie te schrijven. Natuurlijk ga ik weer mijn best doen om jullie een beeld te schetsen van het mooie leven hier.
Begin september is een van de medewerkers opgestapt, waardoor er, na vele sollicitatiegesprekken, vorige week een nieuwe medewerkster is gekozen. Woensdag en donderdag waren haar eerste dagen en deze leken erg zwaar te zijn voor haar. Van nature is ze niet echt een persoon dat lacht en ze spreekt voornamelijk Afrikaans (haar Engels is niet goed). Ze zorgt voor de kinderen, maar grapjes en spelletjes worden niet ondernomen. Maandag moest ze voor de derde keer werken, echter is ze niet op komen dagen. Haar collega van die dag wist van niets en later in de ochtend heeft de manager haar boos opgebeld. Tegen half 1 is ze dan uiteindelijk gekomen, waarom ze er niet was is voor mij nog steeds onbekend. Als je kijkt naar de situatie hier in Zuid-Afrika, met de hoge werkloosheid en de armoede dan kan je je toch niet voorstellen dat iemand zo omgaat met haar werk. Ongelofelijk en oneerbiedig. Hopelijk gaat het de komende tijd beter.
Vrijdag is een van de baby’s vertrokken en maandagmiddag was een nieuwe baby van zes maanden alweer gearriveerd. Het volgt elkaar in rap tempo op. De baby is verwaarloosd en heeft waarschijnlijk het alcoholsyndroom. Ze kijkt erg ongelukkig uit haar ogen en huilt veel. Hopelijk kunnen we haar helpen in Heaven’s Nest. Ook zijn Teresa en ik begonnen met het opruimen van de educatieve ruimte en proberen we het opnieuw in te richten zodat het overzichtelijker is en met minder prikkels. Er zijn veel spullen wat hiervoor moet worden uitgezocht, hier zijn we de komende middagen wel zoet mee. Wanneer alles is uitgezocht willen we opzoek gaan naar stevige opbergdozen en planken, zodat alles netjes kan worden opgeborgen. Hierdoor zullen de kinderen de gelegenheid krijgen om te leren te spelen met een ding in plaats van tien verschillende dingen. En waarschijnlijker nog belangrijker: te leren om met iets te spelen langer dan een minuut.
Verder nog een klein stukje over mijn toeristische leven hier. In het weekend, vrijdag en zaterdag, hebben we niet veel gedaan. Het was heerlijk weer, genieten van de zon en mijn eerste Engelse boek uitgelezen was voldoende. Zondag gingen we tot mijn vreugde naar het strand. Ik had hier al veel mooie verhalen over gehoord en was benieuwd hoe het was. Het was ongeveer dertig graden en bij het strand Clifton aangekomen was het al behoorlijk druk. Het uitzicht was prachtig!!! Overals bergen om ons geen, de zee was helder blauw, met stilliggende boten een eindje van de kant. Helaas had ik mijn camera niet meegenomen, gezien ik niet wist hoe groot de kans was dat deze werd beroofd. De volgende keer zal ik zeker proberen wat foto’s te maken. Samen met Rowan en Tamara heb ik een wandeling gemaakt over de verschillende stranden. Tussen de verschillende stranden lagen rotsen, die moesten worden gepasseerd doormiddel van klimmen. Een leuke uitdaging met spierpijn de volgende dag als gevolg.
Verder geniet ik, maar ook mijn gastgezin, erg van de telefoontjes die beide oma’s hebben gepleegd. Ze weten hier al precies hoe laat het is als er constant Inge wordt gegeven als antwoord op alle vragen.
Verder niet echt veel nieuw nieuws tot mijn spijt, hopelijk meer de volgende keer.
Liefs Inge