Kerst

Hallo allemaal.

Het internetcafe was vorige week gesloten, dus vandaar nu pas deze 'oude' blog. Geen tijd gehad om aan te passen. Volgende week zal ik mijn laatste blog schrijven vanuit nederland. Dan vertel ik ook hoe mijn oud en nieuw is geweest. In ieder geval kan ik jullie vertellen dat het erg bijzonder was!

De dagen vliegen momenteel voorbij en ik was bijna vergeten een nieuw verhaal voor jullie te schrijven. Toch nog maar even snel een poging doen om jullie op de hoogte te stellen van de laatste hoogtepunten hier in het warme Zuid-Afrika.
De laatste keer waren we van plan om naar Kaapstad te gaan. Dit hebben we dan ook zeker gedaan en erg genoten van alles wat in het centrum van de stad gebeurd. Het is steeds weer een hele belevenis. Het blijft dan ook een geweldige stad waar zoveel gebeurt en zoveel te doen is. Je raakt niet uitgekeken….
Verder hebben we de laatste hand gelegd aan de educatieruimte bij Heaven’s Nest. We hebben boxen gekocht, waardoor al het speelgoed nu geordend kan worden opgeruimd. Het is en blijft een lastig onderwerp, gezien het personeel niet altijd het goede voorbeeld hierin geeft. We hebben dit punt nogmaals aangegeven bij de manager en ik had de indruk dat ze ons nu eindelijk begrijpt. Communicatie blijft toch een lastig punt, niet alleen tussen ons en het personeel, maar ook het personeel onderling. De manager heeft het punt ter sprake gebracht bij een personeelsbijeenkomst en we hopen er het goede van.
Zoals ik de vorige keer al vertelde waren er de afgelopen tijd een hoop feestjes voor de kinderen. Donderdag 23 december waren het er zelfs meerdere. ’s Ochtends kwam er een familie uit Amerika langs die hier op vakantie is en vanuit hun land allerlei speelgoed en educatieve dingen had meegenomen. Geweldig en ze hebben de hele ochtend met de kinderen door gebracht. Tevens vroegen ze erg veel en heeft de manager hun uitgebreid rondgeleid. Opvallend was trouwens dat de manager expres niet de goede informatie gaf of niet goed op de hoogte was. Ze wist namelijk niet hoe oud een kind was en zei dat het twee was in plaats van dat het bijna vier wordt. Verder had ze het erover dat er momenteel veertien kinderen bij Heaven’s Nest zijn, terwijl het er maar elf zijn. Wel een beetje jammer. We wisten dat er die dag van een tot twee uur een grote supermarktketen langs kwam voor een lunch voor de kinderen en natuurlijk wat lekkers. Echter had de staff ’s ochtends alle kinderen al wat snoep en een ijsco gegeven, tevens kregen ze om twaalf uur allemaal anderhalf plak brood uit de oven met kaas etcetera erop. Met als gevolg dat de kinderen ’s middags niet echt meer trek hadden. En dat terwijl de supermarktketen voor ongeveer dertig personen kip, patat, fruit, bolletjes, chips, donuts, cake en ijs had meegenomen. Daarnaast was de supermarktketen wat laat, waardoor ze nog aanwezig waren terwijl de volgende mensen kwamen om hun party voor de kinderen te geven. Dit was behoorlijk onbeleefd, gezien het een gezin was die het speciaal voor deze kinderen wilden doen en er een maand voor hadden gespaard. Je kon dan ook duidelijk de teleurstelling op de gezichten van het gezin zien. De moeder ging al snel weer weg en de kinderen van het gezin (vier meiden tussen de dertien en achttien jaar) bleven helpen. Ze hadden voor elk kind speciaal een setje nieuwe kleren gekocht en wilde dit natuurlijk dolgraag geven aan de kinderen. Echter probeerde de manager dit tegen te houden, omdat de kinderen al zoveel cadeaus kregen de laatste tijd. Het is voor mij onbegrijpelijk dat grote bedrijven (die vaak een maal per jaar komen) wel de kinderen hun cadeaus en alles mogen geven, maar dat een gezin (dat vaker komt om tijd met de kinderen te spenderen) niet hun cadeaus mag geven. Uiteindelijk hebben de kinderen gelukkig wel hun zin gekregen. Het blijft toch wel bijzondere belevenissen, waarbij je duidelijk een cultuurverschil kunt zien. En daarnaast ook een stukje onmacht en gebrek aan opleiding, zowel bij de staff als bij de managers. Al is en blijft het belangrijkste dat iedereen zich natuurlijk zich met liefde inzet voor de kinderen. En dat het geweldig is om te zien hoeveel bedrijven, gezinnen en andere mensen iets extras voor de kinderen wilden doen of betekenen. Erg ontroerend.
Verder iets grappigs over ons gastgezin. Sinds kort heeft de familie meerdere televisiezenders, waardoor ze ook discoveri, animalplanet endergelijke kunnen ontvangen. Een paar weken geleden was er op een van deze zenders een documentaire over apen en er ging daadwerkelijk een wereld voor ze open. Het hele gezin was ongelofelijk verbaast over het feit dat apen elkaar vlooien en dat ze klimmen in bomen en erg lenig zijn. Ook het feit dat ze best slim zijn, was erg verbazend voor hun. Ze wisten waarschijnlijk niet dat wij mensen waarschijnlijk van de apen afstammen. Erg grappig om voor ons te zien, terwijl het voor ons zo normaal is om te weten. En dat terwijl hier apen in het wild leven!
We zijn afgelopen vrijdag voor de zekerheid nog naar home affairs geweest om te informeren voor ons visum. We hadden daar niets meer van gehoord en ik wilde zeker weten dat het geen probleem is om het land te verlaten. Bij aankomst bleek dat Teresa haar Visum klaar is, maar die van mij nog steeds niet. Na twee maanden en dik een week voordat ik het land ga verlaten kunnen ze me nog geen visum geven. Lang leven de democratie hier in Zuid-Afrika! Echter heb ik wel een stempel dat het nog niet klaar is en kan ik rustig het land verlaten op vier januari.
En tot slot willen jullie vast en zeker weten hoe mijn kerst dit jaar is geweest. Ten eerste moet ik jullie vertellen dat ik niet echt in een kerstsfeer was. De warme temperatuur is natuurlijk vreemd, tevens is alles niet zoals in Nederland MOOI versierd en draaien ze amper kerstliedjes op de radio. Vrijdagavond 24 december hebben we tegen tien uur met het hele gezin taart gegeten en wat gedronken. Dit was het begin van de Zuid-Afrikaanse kerst. Daarna zijn we naar bed gegaan en om zeven uur ’s ochtends de volgende dag opgestaan om de cadeaus onder de kerstboom open te maken. Alle cadeaus werden verdeeld, zodat iedereen al zijn of haar cadeaus voor zich had liggen, en daarna ging iedereen tegelijk alles openmaken. Ik weet dat het in Nederland soms ook zo gaat, maar ik vond het erg jammer. Hierdoor heb je namelijk niet echt aandacht voor de cadeaus van de anderen en zie je ook niet alles wat de anderen krijgen. Ik had een beetje het gevoel dat je iets samen doet, maar toch alleen (gezien iedereen druk bezig was mijn zijn eigen cadeaus). Tegen negen uur vertrokken we naar de kerk, waar een ‘ gewone’ dienst was. Ik weet niet of ik het de vorige keer heb verteld, maar in de kerk dragen alle vrouwen hier een hoofddoek (ze zijn christen). Aan het eind van de dienst moesten alle kinderen naar voren komen, zongen ze een kerstliedje en kregen ze allemaal een cadeau wat onder de kerstboom in de kerk lag. Na de kerkdienst bleven we bij de familie die naast de kerk woont. We hadden samen met hun een kerstlunch. De kerstlunch vond plaats in de kerk aan mooie gedekte tafels. Het was een soort buffet, waarbij iedereen een a twee keer wat eten opschepte het opat en vervolgens weer zijn eigen gang ging. Een echt familiegevoel en gezelligheid was er niet naar mijn idee. Toch wel anders dan wat ik met mijn familie doe, waarbij we gezellig bij elkaar zitten en uitgebreid eten en er echt de tijd voor nemen. Hier was het binnen een kwartiertje gedaan. Daarna hebben we nog bij elkaar gezeten terwijl we naar een muziekdvd keken en tegen vier uur waren we weer thuis. Dit was dan ook meteen het einde van de kerst hier. Ik heb nog heerlijk buiten gezeten in de zon en mijn boek uitgelezen.
De volgende dag (zondag 26 december) was het hier boxingdag. Dat betekent dat iedereen naar het strand gaat. Echter als je dit wilt moet je al om vier uur ’s ochtends vertrekken, omdat het anders te vol is. Dit hebben we dan maar even aan ons voorbij laten gaan en later op de dag hoorden we dat sommige stranden zelfs waren afgesloten, omdat het te druk was. Als het een feestdag op zondag is, is iedereen de maandag erna vrij. Deze dag zijn we naar het strand geweest. Het was een eindje verder van Kaapstad af met een ontzettend mooi gezicht op de Tafelberg en Robbeneiland. En ’s avonds zijn we nog naar de film geweest. We hadden niet veel avondeten gehad, dus besloten Teresa en ik om ieder een kleine popcorn en een kleine cola te nemen. Een kleine cola is hier 500 ml en de popcorn was zoveel dat ik aan het eind er bijna misselijk van was. Gelukkig dat we niet voor de grote zijn gegaan!!!
Ondertussen is mijn laatste week hier al aangebroken. Ik ben druk bezig met de laatste dingen. Voor Heaven’s Nest heb ik wat foto’s die ik hier heb gemaakt laten afdrukken en ze waren er erg blij mee. Ze zien natuurlijk vaak mensen foto’s nemen, maar vaak krijgen ze er niet een afdruk van. Erg leuk om hun reactie te zien! Verder doen we vooral veel leuke dingen met de kinderen en niet zozeer schoolwerk. Mijn ouders hebben mij een pakket gestuurd met onder andere een blad met knutselideeën voor de winter. Hier hebben we al heel wat uit gemaakt en de kinderen vinden het geweldig.
Namens deze weg wil ik jullie allemaal alvast een heel fijn uiteinde wensen. Wees voorzichtig met vuurwerk (hoef ik me dit jaar geen zorgen om te maken, het is niet toegestaan om vuurwerk hier af te steken) en eet je niet ziek in de oliebollen, appelflappen endergelijke. Ik zal zien hoe het einde van het jaar hier verloopt…. Tot nu toe heb ik er nog niet echt een duidelijk beeld van.
Liefs Inge