Mini taxi

Hallo lieve mensen.
Ik ben blij dat ik zo snel na de vorige blog deze kan schrijven en plaatsen. Ons gastgezin heeft ons naar een internetcafé in de buurt gebracht, zodat ik rustig mijn mail kan lezen en natuurlijk deze blog plaatsen. De vorige keer heb ik uitgebreid verteld over wat ik allemaal heb gedaan. Deze keer zal ik proberen wat meer te vertellen over het project, wat we aan het doen zijn en wat onze plannen zijn voor de komende tijd. Maar allereerst wil ik jullie nog even laten meegenieten van mijn ervaringen afgelopen weekend in Kaapstad de city.
Vrijdagochtend konden we voor het eerst een beetje uitslapen. Echter ben ik zo gewend aan het ritme van vroeg opstaan dat, zelf ik, al om half 9 wakker was (ja je leest het echt goed). Tegen elf uur werden we opgepikt door de taxi die ons, en de andere vrijwilligers, naar Kaapstad city ging brengen. Ik zeg Kaapstad city, want ons gastgezin woont in één van de buitenwijken. Na heel wat gedoe met de deur, want deze kregen we niet op slot, konden we eindelijk in de taxi stappen. Toen we bij het volgende huis aankwamen bleek de vrijwilligster opgesloten te zijn in het huis door haar gastouders. Na een telefoontje en tien minuten wachten kon ze eindelijk bevrijdt worden en konden we alle andere vrijwilligers ophalen. Toen iedereen in de taxi was en we bijna bij onze eindbestemming waren stopte het busje er ineens mee. Daar stonden we dan aan de kant van een drukke weg. Gelukkig werd er een ander busje geregeld en konden we na een half uurtje onze rit vervolgen. De taxi zette ons af bij het sasts (south african students travel …..) hostel en vanaf hier moesten we aan het eind van de dag zelf naar het kantoor van sasts gaan voor een drummingsessie.
We gingen dit keer voor een typische Afrikaans vervoersmiddel, de mini taxi. Voor de mensen die het niet kennen. Dit zijn kleine oude busjes die de hele dag langs drukke straten rijden om mensen op te pikken. Ze kennen geen grens met betrekking tot passagiers, hoe meer hoe beter voor ze. Ze toeteren om de aandacht van mensen te trekken en rijden niet erg veilig. Maar je moet het natuurlijk een keer geprobeerd te hebben als je in Zuid-Afrika bent geweest. We waren met een grote groep en voor 5 rand (ongeveer 55 eurocent voor 4 kilometer) per persoon konden we mee. Gelukkig verliep de rit goed en konden we allemaal opgelucht ademhalen toen we uitstapten. De drummingsessie was erg leuk, maar kort. We zaten met ongeveer 15 man in een kring met allemaal een trommel voor ons. Het was de bedoeling dat je de docent nadeed, terwijl je op je eigen en ook op de trommel van je buurman of buurvrouw sloeg. Een erg leuke interactie. Daarna zijn we natuurlijk de stad in geweest en hebben wat gedronken en gegeten. We zijn hierbij naar een bar geweest bij een backpackershostel. Hier verblijven in de weekenden veel andere vrijwilligers en het drinken is niet duur. Voor een amarula (de Afrikaanse bailey’s) betaal je 12 rand (omgerekend ongeveer 1,33 euro).
Die zaterdag heb ik even kunnen genieten van het leven van de rijke afrikaan en toerist in old bischuit mill. Een plein met allerlei kleine winkeltjes van beginnende modeontwerpster en een overdekt gedeelte met allemaal kraampjes met heerlijk eten. Hier heb ik ook een heerlijk brood kunnen kopen met noten, rozijnen en cranberry erin:D. Vervolgens hebben we even geshopt en heb ik voor het eerst in mijn leven afgedingd (hoe je het ook schrijft). Een man vroeg voor iets (wat kan ik niet zeggen het is een souvenir;)) 30 rand en ik heb het uiteindelijk voor 15 rand gekregen. Een hele overwinning voor mijzelf. Tot slot zijn we nog naar het waterfront geweest. Een grote haven met ongelofelijk veel kleine haventjes, restaurantjes en veel muzikanten. Hier heb ik met twee mannen gepraat waarvan de ene beweerde dat hij Nederlands kon spreken, wat gewoon Afrikaans was. En de andere man sprak alleen Engels en was gek van Nederland. Hij had veel vrienden in Nederland en vond Nederland helemaal geweldig door het wietroken. Wat is het toch fijn dat Nederland zo goed bekend staat in de rest van de wereld. Hij was echter nog nooit in Nederland geweest en wilde er ook absoluut niet heen, het was namelijk veel te duur vond hij. Waar ik hem natuurlijk geen ongelijk in kan geven. In vergelijking met Nederland is het leven hier in Zuid-Afrika vrij goedkoop. Vorige week zag ik in een folder kleding staan en vroeg aan mijn gastgezin of het altijd zo goedkoop is hier. Ze keken me vol ongeloof aan, voor hen waren die kleren duur. Net als een goede taxi die hier 40 rand voor 4 kilometer kost (wat dus neer komt op 4,44 euro). Net als de benzineprijzen. Deze zijn nog nooit zo duur geweest hier, namelijk dik 8 rand per liter. Wat nog geen eens 1 euro is. Ik val dus van de ene in de andere verbazing. Terwijl ik alles erg goedkoop vind, ervaar ik dat het voor de mensen die hier leven duur is.
En nog een groot verschil, het stappen. Zaterdag zijn we gaan stappen in longstreet (de stapstraat van Kaapstad). Het was voor ons even zoeken naar een leuke kroeg/ dancing, maar al snel kwamen we erachter dat de muziek niet veel verschilde met Nederland. Alleen de mensen maken duidelijk het verschil. Vrouwen dansen veel uitgebreider dan bij ons in Nederland. En daarnaast zijn de mannen echt verschrikkelijk. Ze proberen constant je aandacht te trekken en nee kennen ze hier niet. Ze blijven je maar aanraken en tegen je praten, als je je rug naar ze toe keert dan zien ze dit niet als afwijzing. Gelukkig waren we met een grote groep meiden, waardoor we het makkelijk voor elkaar op konden nemen. Als iemand werd lastig gevallen (wat regelmatig gebeurde) dan trokken de andere meiden haar naar zich toe. En ik heb een paar keer gedaan alsof ik alleen Nederlands kon praten. En zolang ik dit maar bleef doen en snel bleef praten dan hielden ze ook wel op met proberen. Na tegen half 5 in mijn bed te liggen en tegen 10 uur weer wakker te zijn was ik blij dat ik de zondag rustig aan kon doen.
De afgelopen anderhalve week heb ik rustig de tijd genomen om in contact te komen met de kinderen en een indruk te krijgen van het project. Over het algemeen is er structuur met betrekking tot de tijden van eten, slapen, douchen endergelijke. Maar tijdens de ‘educatieve’ uren in de ochtend is er weinig structuur. Het beste kan ik het omschrijven als een ruimte van ongeveer 16 vierkante meter met allerlei speelgoed (wat vaak kapot of oncompleet is) waar acht á negen kinderen worden vrij gelaten om te doen wat ze willen. Alleen gedrag met betrekking tot slaan en vernieling worden niet geaccepteerd. Voor de rest kan ieder kind doen wat hij wil. Wat als gevolg heeft dat de kinderen een paar minuten met iets spelen en dat iets anders gaan doen en van opruimen wanneer je ergens klaar mee bent hebben ze niet gehoord. Waardoor ze aan het eind van de twee uur een hele boel hebben te opgeruimen. En vanuit het oogpunt van educatief bezig zijn hebben ze niet veel geleerd. Daarnaast neemt de ene groepleidster de kinderen wel mee naar de ruimte boven en laat de ander ze gewoon spelen in de woonkamer. Het is voor ons daardoor onduidelijk wat precies de bedoeling is van het educatief uurtje. Verder hebben we tot nu toe weinig informatie gekregen over de reden waarom kinderen hier kunnen komen en hoe het in zijn werk gaat. Het enige wat ik weet is dat ouders vaak alcoholverslaafd zijn of drugs gebruiken. Deze ouders krijgen dan de kans om mee te doen aan een cursus, waardoor ze afkicken. Wanneer ze dit doen kunnen ze hun kind weer terug krijgen. Verder zou ik graag weten of het management graag dingen anders zal willen hebben en wat ze precies verwachten van ons. Wat kunnen en mogen wij doen en wat willen ze liever niet. Ik zou namelijk graag aan de slag gaan met één of twee kinderen apart, zodat ik deze meer aandacht kan geven en ze dingen proberen bij te brengen. Tevens wil ik kijken of er mogelijkheid is om creatief met de kinderen aan de slag te gaan. Dit zal goed zijn voor hun fijne motoriek. Maar voor zover ik weet is er alleen maar wit papier, verf en een paar kleurpotloden en krijtjes aanwezig. Omdat ik graag antwoord zou willen krijgen op al mijn vragen heb ik aan één van de teamleidster gevraagd of zij tijd heeft om onze vragen te beantwoorden. Hiervoor hebben we morgen een afspraak en ik ben erg benieuwd wat we allemaal te horen zullen krijgen. Naar aanleiding van dit gesprek hoop ik gerichter aan het werk te kunnen en voor mijzelf duidelijk op een rijtje te kunnen zetten wat ik precies zal willen en kunnen betekenen voor dit project. Tevens ben ik ook erg benieuwd naar de begeleiding van de kinderen en de ouders tijdens dit traject. Helemaal naar aanleiding van mijn ervaringen in Nederland. Ik hoop jullie hierover snel meer te kunnen vertellen.
Nog even een aanvulling op het alcoholisme in Zuid-Afrika. Het aantal mensen dat drankproblemen hebben is erg groot. Daarnaast is het vooral een probleem in de weekenden als de mensen hun loon hebben gekregen. Ze zijn niet gewend om geld achteruit te zetten, maar gebruiken het meteen voor alcohol. Daarnaast zijn veel mensen werkloos, wat geen goede impact heeft op het alcoholgebruik.
Tot zover dit verhaal. Ik hoop dat het jullie allemaal heeft geboeid en dat er niet teveel spelfouten in staan. Meestal heb ik geen tijd om het verhaal goed door te lezen.
Heel veel liefs, Inge