De grote sprong

Hallo lieve mensen.
Om te beginnen wil ik zeggen dat ik ontzettend trots ben op de vooruitgang die de kinderen in de klas de laatste tijd hebben geboekt. Donderdag 25 november waren er zes mensen extra aan het werk bij Heaven’s Nest. Ieder bedrijf moet eens per jaar een dag vrijwilligerswerk doen en die donderdag was er een bedrijf bij ons. Ze hebben allerlei klusjes gedaan binnen en buiten het huis. Onder andere hebben ze extra veiligheidsdeuren gezet, kasten in elkaar gezet en een cementen vloer buiten geverfd. Doordat ze buiten bezig waren bij de klas, was het niet mogelijk om die ochtend gebruik te maken van de klas. Daarom ben ik met de drie kinderen in de chapelruimte gaan zitten. Dit is een ruimte van anderhalf bij drie a vier meter, kortom alles behalve ruim. In het begin dacht ik hoe ga ik deze uren vol krijgen, maar het ging ontzettend goed en de ochtend vloog voorbij. Ik kon duidelijk zien dat ze beter kunnen stil te zitten en luisteren dan een tijdje geleden. Die donderdag hebben we veel gelezen (Noddy is erg geliefd hier;)), geknutseld en prachtige dingen gebouwd met houten blokjes. Een groot succes, deze dag. Tevens stond er zondag 28 november nog een foto in de krant van mij voorlezend in de klas. Het artikel wat erbij stond was helaas niet zo positief. Het ging er over dat Heaven’s Nest niet geregistreerd is en dat er teveel kinderen zaten. Daarom waren de drie kinderen (waar ik de vorige keer over heb geschreven) plotseling ergens anders geplaatst en na het weekend toch weer terug gekomen. Het bleek allemaal niet te kloppen. Het verhaal was erg verwarrend en er was niet echt een koppeling tussen de foto en het artikel.
Vrijdag en zaterdag (26 en 27 november) zijn Teresa en ik voor het eerst met de trein naar het centrum van Kaapstad gegaan. Een hele ervaring op zich. Alleen het kaartje kopen en de richting naar de trein vinden was al een hele opgave. Ze doen hier namelijk niet echt aan wegwijzers. De trein op zich was prima te doen. Natuurlijk niet zulke luxe en comfortabele treinen als wat wij gewend zijn in Nederland, maar dat konden we natuurlijk ook niet verwachten. Na een half uur voor 80 eurocent gereisd te hebben waren we in het centrum. We hebben dat weekend onder andere het Joodse museum bezocht. Tevens heb ik heb hemden en pyjama’s voor Heaven’s Nest gekocht, hier hebben ze namelijk een groot gebrek aan. ’s Avonds hebben we ergens heerlijk, maar redelijk duur, gegeten (zeven a acht euro voor een hoofdgerecht). De zaterdag hebben we doorgebracht aan het Waterfront (de haven met veel winkels). We zijn naar het two oceans aquaruim geweest, een groot aquarium met verschillende vissen, haaien, pinguïns en kikkers, echt de moeite waard.
Maandag 29 november was het dan zover, we vertrokken voor een korte vakantie van vijf dagen. De reis naar Sedgefield (dicht bij Knysne) was zes uur, maar zeker niet vervelend. Het uitzicht was erg gevarieerd en mooi. Bij het appartement aangekomen, bleek dat het behoorlijk luxe was. We hadden uitzicht op een prachtig stukje natuur. Iedere ochtend werd onze bedden opgemaakt, appartement schoongemaakt en ze deden zelfs de afwas voor ons. Na drie maanden kunnen we ons nog steeds verbazen over hoe de dingen hier gaan. Dinsdag zijn we eerst richting Oudtshoorn gereden en vervolgens doorgereden naar de Cango Caves. Dit was een behoorlijke trip die wat langer was dan gedacht. De Cango Caves zijn grote grotten. Het was interessant om te zien, maar niet echt vernieuwend voor mij. De woensdag was echter veel spannender voor mij. We vertrokken om acht uur in de ochtend, zodat ik om elf uur ……. de bungy dump kon doen. Jaja, ik heb werelds hoogste bungy bridge dump gedaan. Voor diegene die niet weten wat het is, van een 216 m. hoge brug afspringen met alleen een touw;). Een hele ervaring die ik niet snel zal vergeten. Toen we naar de brug toeliepen was de begeleider constant naar de grond aan het kijken alsof hij naar iets op zoek was. Even later gaf hij mij de uitleg: hij was namelijk aan het kijken of er geen slangen waren. Erg fijn om te weten…. Terwijl ik op de brug stond was ik niet enorm gespannen, dat kwam pas op het moment dat ik gesprongen was en naar beneden viel. Met meer dan honderd kilometer per uur viel ik naar beneden en werd later weer omhoog gelanceerd, een apart gevoel. Nadat het allemaal wat langzamer ging had ik de tijd om rustig van de omgeving te genieten. En dat was wederom weer geweldig. Hang je daar dan in de lucht, terwijl onder je een riviertje is en naast je zie je de zee met allemaal bomen ernaast. Ik vond het dan ook erg jammer dat ik weer omhoog werd gehaald.
Na de bungy dump had ik even tijd om bij te komen en vervolgens ging ik op game drive in een game reserve bij Plettenberg Bay. Met een jeep reden we door het park waar allerlei wilde dieren leefden. Het was geweldig om de zebra’s, neushoornen, giraffen, springbokken endergelijke van dichtbij te zien terwijl op de achtergrond de bergen zijn.
Donderdag hebben we lekker gerelaxt bij het zwembad en hebben Teresa en ik een uur lang onze fietskunsten getraind tijdens een ritje in een waterfiets op het water. Ja, het is hier nog steeds prachtig weer. Het is dan ook erg vreemd voor mij om te horen dat er bij jullie sneeuw ligt (of lag) en dat het – 8 graden was. Een totaal andere wereld.
Vrijdag hebben we de reis weer terug naar Kaapstad gemaakt, waarbij we nog even gestopt zijn bij een casino. Gokken en alcohol spelen hier toch wel een grote rol. Het zijn vaak de kleine dingen waar aan je toch merkt er toch een cultuurverschil is. Boeiend, maar soms toch ook wel irritant. Een ander voorbeeld is de manier van autorijden. Vaak dragen ze alleen een gordel als ze de politie in de verte zien en inhalen bij een doorgetrokken streep is ook geen uitzondering.
Voor ik het vergeet zijn we deze week niet aan het werk bij Heaven’s Nest maar bij een ander project. We wilden namelijk meer zien en kregen de gelegenheid om een week lang ergens anders vrijwilligerswerk te doen. Deze mogelijkheid wilden we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Maar hier vertel ik de volgende keer meer over.
De tijd vliegt, over een maand ben ik alweer terug in Nederland. Een raar idee, al moet ik ook wel zeggen dat ik er een beetje naar uitkijk. Het zal prettig zijn dat ik weer mijn eigen gang kan gaan, zonder dat ik moet vragen of iemand mij kan brengen en weer ophalen. En natuurlijk mis ik mijn familie en Frank;).
Liefs Inge