homeless

Hallo lieve mensen.
Eindelijk weer eens een nieuw verhaal vanuit Zuid-Afrika. Al moet ik bekennen dat ik de afgelopen tijd niet heel veel spectaculaire dingen heb gedaan, maar er is vast genoeg om over te vertellen.
Vrijdagavond 4 november bleek een feestavond te zijn: Guy Fawkes. Deze man heeft heel wat jaren geleden een parlementsgebouw opgeblazen. Dit was zo’n goede daad, dat op deze avond er heel wat vuurwerk wordt afgestoken om het te vieren. Voor Teresa en mij was dat best een raar idee, vuurwerk en geen oud en nieuw. Verder is het niet toegestaan om vuurwerk bij je huis af te steken, maar zijn er op het strand bepaalde plekken waar het toegestaan is. Dit is omdat veel honden werden mishandeld door middel van vuurwerk. Gezien bijna iedereen hier een hond heeft voor de veiligheid, was het een groot probleem. Of het er nou echt veiliger op wordt is maar de vraag. Er waren heel wat mensen dicht bij elkaar en er werd ook vuurwerk richting de mensen afgeschoten. Verder begon er op een heuveltje naast het veld vuur te ontstaan. Gelukkig kon dit wel op tijd worden uitgemaakt. Toch had ik het gevoel er niet helemaal veilig te staan en ik was blij dat we weer veilig thuis waren. Die zaterdag erop hadden ze ons gevraagd te helpen bij een fancy fair bij een basisschool. Aangekomen bleek onze hulp een beetje overbodig te zijn. Lekker geregeld dus weer. Het was een fancy fair wat je ook wel eens in Nederland ziet, niet veel bijzonders aan.
Op zaterdag 13 november ben ik met Teresa voor een paar uurtje wezen winkelen en hebben we genoten van het heerlijke weer. Tevens heb ik eindelijk een lekkere muffin gehad (de andere die ik heb gehad waren met chocolade, maar dat smaakt niet zoals de chocola in Nederland:S).
En we zijn nog op een verjaardag bij vrienden van de familie geweest. Het is ongelofelijk hoe hartelijk iedereen hier is. Echt ontzettend warm, je krijgt het gevoel dat je er meteen bij hoort. De mannen en vrouwen zaten tijdens de verjaardag apart. Tevens werd er aan het begin gevraagd of je koffie, thee of iets fris wilde en dat was het dan. Wel stonden er op tafel vier verschillende soorten heerlijk zelfgemaakte taarten, waarvan je zoveel kon pakken als je wilde. Afgelopen zondag ben ik naar het concert 30 seconds to mars geweest. Erg leuk. Het bandje vooraf was apart. Ze maakten vage geluiden en de drummer leek op een aap. De naam of de band was Black Jacks. Tussen het bandje vooraf en de hoofdact zat meer dan driekwartier. Maar het was het wachten waard. 30 seconds maakte er echt een spektakel van. Opvallend was dat er vooral blanke en color mensen in het publiek zaten en amper zwarte mensen.
Verder natuurlijk nog nieuws over Heaven’s Nest. Als je kijkt naar het gebit van de meeste kinderen dan schrik je wel even. Vaak hebben ze verrotte tanden en kiezen. Dit komt meestal door slecht of niet tandenpoetsen. En daarnaast zie ik dat er meestal niet veel aan wordt gedaan op mijn werk. Van de kinderen wordt verwacht dat ze zelfstandig hun tanden poetsen, ook de kinderen van twee en drie jaar. En soms maar voor tien seconden. Als gevolg hiervan heeft een van de kinderen de afgelopen weken vier kiezen moeten laten trekken, ze waren zo verrot dat het haar echt pijn deed. Je kon het gewoon ruiken van een afstandje.
Tevens zijn er veel wisselingen van de kinderen geweest. We hebben een paar nieuwe kinderen, die veel agressief gedrag laten zien en totaal niet luisteren. Een van deze kinderen is alweer vertrokken, omdat ze haar niet konden handhaven. Ze beet, sloeg en schopte de andere kinderen. At tevens van andere hun eten en liep constant naar ruimtes waar ze niet mocht komen. En dan te bedenken dat dit meisje drie jaar oud is. Je kon duidelijk zien dat zij gewend was om voor zichzelf te zorgen. Wat hier vaak voor komt. Veel kinderen die hier komen zijn gewend om zelf ervoor te zorgen dat ze iets te eten of te drinken krijgen. Tevens waren drie kinderen geplaatst in twee verschillende fostergezinnen. Ze waren op vrijdag vertrokken en kwamen maandag alweer terug. Twee van deze kinderen werden terug gebracht door hun fostergezin en het andere kind was in het weekend verbleven in home of safety. Naar wat ik heb gehoord, moet dit een verschrikkelijke plek zijn voor kinderen. Ze hebben soort kooien waar de kinderen in slapen, amper speelgoed en totaal geen huiselijke uitstraling. Het kind van anderhalf is sinds ze terug is erg veel aan het huilen en je kunt zien dat ze bang is dat ze weer terug moet daarheen. Totaal geen prettig idee. Het vreemde voor mij is dat de drie kinderen die in een familie geplaatst waren ontzettend lieve en vrolijke kinderen zijn. Het is voor mij ongelofelijk dat mensen zeggen dat ze kinderen willen opvoeden en opnemen in hun huis en vervolgens ze al na een weekend terugsturen. Niemand weet precies wat er gebeurd is.
En dan nog anders nieuw met betrekking tot het klaslokaal. Zoals ik jullie al eerder heb verteld waren er twee leraressen die de kinderen les wilden geven. Echter is de vrouw die drie keer per week zou komen al een paar weken niet gekomen. In het begin vertelde ze dat ze de griep had, maar nu is ze al een paar weken afwezig, zonder dat ze gebeld heeft. Er wordt vanuit gegaan dat ze niet meer komt. Een raar idee dat iemand aan zoiets begint en na een paar keer er alweer mee stopt. Je kunt merken aan de kinderen dat het erg belangrijk is dat ze deze structuur hebben. De andere vrouw komt maar een keer per week en doordat ik ziek was hebben de kinderen de afgelopen weken niet zo vaak les gehad. Toen ik afgelopen week er weer was vroegen ze me regelmatig of we weer naar de klas gingen en wanneer we nou eindelijk tijd was om te starten. Mooi om te zien dat het zo belangrijk is voor de kinderen. En dat ik hierin wat kan betekenen.
Hier in Zuid-Afrika is het normaal om kinderen zo nu en dan hard te slaan. We hebben hierover met de jongen in ons gastgezin gehad. Hij vertelde dat het normaal is dat zijn vader hem een paar hard slaat als hij over de grens gaat en dat hij dit later ook zal gaan doen bij zijn kinderen. Verder vind hij het leuk om ruiten in te gooien met stenen en vechten ze veel. Als ze andere mensen tegen komen op straat dan maken ze zich al automatisch extra groot. Het blijkt hier normaal te zijn, door agressie kan je laten zien wie je bent (denken ze hier). In Heaven’s Nest is het trouwens niet toegestaan om de kinderen te slaan.
Liefs Inge
Ps. volgende week zal er geen nieuw verhaal zijn, want van 29 november tot 3 december gaan we met ons gastgezin op vakantie naar Knysne. We hebben al leuke plannen, maar dat kunnen jullie allemaal lezen in het volgende verhaal. Tevens ga ik met Teresa komende vrijdag en zaterdag naar Kaapstad city. Er lekker even tussenuit en wat meer van de stad zien. En de Tafelberg staat ook binnenkort op de agenda, maar het is afhankelijk van het weer of het door kan gaan. Genoeg plannen dus.