De dokterspraktijk;)
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge
03 November 2010 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Het is al even geleden dat ik jullie op de hoogte heb gesteld van mijn bezigheden. De laatste weken zijn we druk bezig geweest om onze visum te regelen. Wat een heel gedoe is op zich. De eerste keer hebben we daar anderhalf uur gewacht en toen bleek dat we niet genoeg gegevens bij ons hadden. Onze organisatie had ons niet goed ingelicht, dus daar schoten we niet veel mee op, al is het natuurlijk al een hele ervaring op zich om naar zoiets te gaan. Als je je visum wilt verlengen, moet je naar home affairs gaan. Dit kan je ongeveer vergelijken met de gemeentehuis bij ons in Nederland waar je heen gaat voor je paspoort endergelijke. Maar in plaats van nummertjes trekken hebben ze hier stoelen in een rij staan. Je moet dus steeds een stoel opschuiven. Erg bijzonder voor ons. Maar doordat we dus niet genoeg informatie bij ons hadden konden we een week later weer heen. We dachten handig te zijn en naar een home affairs dicht bij ons gastgezin in de buurt te gaan, maar toen we daar kwamen bleek dat het alleen maar in het centrum van Kaapstad kon. Dus de volgende dag zijn we daar maar weer heen gegaan. We hadden het geluk dat Bernice (onze gastmoeder) in Kaapstad city moest zijn en ons kon brengen en ophalen met de auto. Na anderhalf uur waren we daar weer weg. Het was niet zo druk dit keer maar het betalen duurde erg lang. Nadat je dus de aanvraag voor het verlangen van je visum had gedaan moest je in een andere rij wachten en als het jou beurt was dan riepen ze je naam. Je zou dan denken dat het dan snel gaat, maar niets is minder waar. Ik denk dat het ongeveer een kleine tien minuten duurde voordat je klaar was met betalen. Je moet gepast betalen en de vrouw achter de desk moest ongeveer vier keer opnieuw een aantal biljetten tellen, omdat ze er niet zeker van was dat het wel tien was. Daarnaast moest er nog heel rustig mijn gegevens worden ingevoerd in de computer en de dingen gecontroleerd worden. Alles gaat dus typisch op zijn Zuid-Afrikaans. Ik sprak met een andere Nederlandse vrouw en zij was hier al eens van de ochtend tot het eind van de middag geweest, omdat er soms zo’n twee uur geen mensen achter de balen zaten. Vergeleken met dat schoot het dus erg op bij ons.
Verder zijn we het weekend van 22 oktober naar Kaapstad city geweest voor twee dagen. We gingen in eerste instantie voor ons visum, maar hebben ook anderen dingen bezocht. Onder andere naar castle of good hope geweest, het oudste gebouw van Kaapstad wat nog staat. En we zijn naar het museum Gold of Africa geweest. Zoals de naam al zegt gaat het over goud vanuit verschillende landen in Afrika. Het was een erg leuk museum. Ze hadden het aangekleed met Afrikaanse stoffen, er stonden schuttingen gevlochten van takken en op de achtergrond waren Afrikaanse geluiden te horen. Ook was er een interessante uitleg bij de verschillende dingen die gemaakt waren van goud. Echt de moeite waard! ’s Avonds hebben we gegeten in een typisch Zuid-Afrikaans restaurant wat erg gericht is op toeristen. Er was een Afrikaanse liveband en we hebben erg leuk contact gehad met verschillende mensen uit verschillende landen. Ik kreeg zelf een keer de vraag of ik uit Zuid-Afrika kwam;). En niet te vergeten heb ik met mijn huisgenootje uit Groningen afgesproken. We hebben elkaar getroffen in het nachtleven aan long Street (de straat met de meeste kroegen). Het was wederom moeilijk om voor mij in het begin om Nederlands te praten. Ik was het Engels aan het vertalen in het Nederlands. Het is erg vreemd, omdat ik hier geen last van hem als ik met het thuisfront bel. Blijkbaar heb ik in mijn hoofd geprent dat ik hier in Zuid-Afrika alleen Engels kan spreken of iets dergelijks. Het is in ieder geval steeds een erg rare ervaring.
De volgende dag ben ik samen met mijn Groningse huisgenootje en wat andere Nederlanders naar Robbeneiland geweest. Het eiland waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten. Doordat ik al eerder naar het slavenmuseum ben geweest en naar het district sixmuseum had ik al meer achtergrondinformatie over de geschiedenis van Zuid-Afrika. Veel informatie was daardoor niet nieuw voor mij en dit maakte het een stuk makkelijke om de rest te volgen. Het was interessant om een keer te zien hoe het hieraan toe ging een paar jaar geleden. Dat de gevangen amper kleren hadden en dat er geen glas is de raamkozijnen zat. Hierdoor was het in de winter erg koud (ja het kan hier in de winter ook koud zijn) en als het regent werd alles binnen nat. Tevens kregen ze niet zoveel te eten en als je een van de regels overtrad werd je op dertig dagen rantsoen gezet. Dit betekende dat je zo weinig te eten kreeg dat je aan het eind van de rit naar de dokter kon. Na de rit naar Robbeneiland werden Teresa en ik opgehaald door onze gastouders en zijn we naar een casino geweest. Veel ervaring heb ik niet met casino’s, maar ik denk dat ik wel kan zeggen dat deze gigantisch is. Behalve vele gokkasten en goktafels is er ook een bioscoop, ijsbaan en vele kleine restaurantjes en andere eetgelegenheden. We hebben alleen maar een klein gedeelte van het geheel gezien. Onze gastvader houdt ervan om te gokken en wij vrouwen zijn naar de film geweest: eat, pray, love. Deze viel eigenlijk een beetje tegen. Al konden we dat voor de prijs niet zeggen, 35 rand (3,70 euro) voor de film. Lang leve Zuid-Afrika!!!
Vervolgens voelde ik me die zondag niet helemaal fit. Wat last van mijn buik en ik had wat verhoging. Natuurlijk maandag wel naar werk geweest, maar dit was achteraf niet zo’n succes. Nadat ik dinsdag thuis was gebleven, werd het woensdag alleen maar erger. Ik was erg duizelig, kon me amper concentreren en had last van hoofdpijn. Het leek alsof ik een hersenschudding had, alleen had ik mijn hoofd niet gestoten. Omdat het niet beter werd en mijn gastfamilie de duizeligheid niet vertrouwde ben ik donderdag toch maar even langs de dokter gegaan. En tot tegenstelling van de ideeën die jullie misschien hebben over dokters in landen als Zuid-Afrika viel het allemaal enorm mee. Hij was erg kundig en onderzocht mij grondig. Mijn bloeddruk was gelukkig uitstekend en de temperatuur ook. Ik kreeg een recept voor medicijnen tegen de hoofdpijn, soort paracetamol, dat ik bij de apotheek kon ophalen. Hij dacht dat het een infectie bij mijn slakkenhuis of iets dergelijk was, vandaar de duizeligheid. Mijn lichaam kon dit als het goed is zelf verder verhelpen. Als het niet beter werd voor maandag moest ik terug komen. Gelukkig werd het zondag en maandag langzaam iets beter en ben ik nu zo goed als de oude weer.
Veel heb ik vorige week dus niet beleeft. Alleen zijn we zaterdag mee geweest naar paardenrace met onze gastouders. Natuurlijk zat hier weer het gokelement in, al moet ik eerlijk bekennen dat ik er niet veel van snapte. Echter na vier races zagen we dat een paard bij de finish (waar wij stonden) zijn been brak. Ik heb nog nooit in mijn leven zoiets erg gezien. Het liep verder op drie benen en het gebroken been leek met elastiek aan elkaar te zitten. Zonder verder in details te treden, kan ik je vertellen dat wij allen zo in shock waren dat we stil stonden te kijken van verbazing en dat we met moeite konden bewegen. Het paard is echter ter plaatse ingeslapen en wegvervoerd. Dit alles verliep allemaal vrij snel en achter schermen. Daar zijn ze hier dan wel weer erg kundig in. Echter was het natuurlijk een behoorlijke domper op de dag.
Verder heb ik gisteren een nieuwe vloer besteld voor in de educatieve ruimte bij Heaven’s Nest. De vloer die er nu in zit is een oud versleten tapijt. Hierdoor zijn de kinderen niet erg vrij om te doen wat ze willen en is het erg onhygiënisch. Daarnaast hebben we wat extra educatieve speelgoed gekocht voor de kinderen onder vier jaar. Voor de ouderen is veel aanwezig momenteel in de klas, maar voor de jongere kinderen niet bepaald. Tevens hebben we planken gekocht om te zorgen dat er meer ruimte komt om de speelgoed op te ruimen, waardoor er meer ruimte en rust is voor de kinderen om te spelen. Wat dat betreft zit er schot in de zaak. Ik ben erg benieuwd hoe de educatieve ruimte eruitziet als alles af is. Jullie worden op de hoogte gehouden!
Heel veel liefs vanuit een warm Zuid-Afrika;).
-
03 November 2010 - 19:04
Gert En Roelie:
Fijn dat het weer beter met je gaat en we weer even contact hebben gehad.
Een paard op 3 poten lijkt ook niet zo leuk.
Gelukkig staan daar weer leuke dingen tegenover.
Neem nog wel even een kilootje goud mee voor ons als je nog wat vind.
Heeeeeeeeeeele dikke kus.
Pa en ma -
03 November 2010 - 20:58
Simon En Nilanka:
Eindelijk een verhaal van je :P
Fijn dat je weer wat beter bent! We hebben vandaag de verhalen van Frank gehoord. Erg leuk dat hij voor Simon zijn verjaardag kwam. Bedankt voor de felicitatie! ;) -
04 November 2010 - 22:15
Oebel En Jantina:
Wij hebben op een echte herfstachtige avond je verslag gelezen. De wind joelt om het huis, de meeste bladeren zijn hier al van de bomen gewaaid en op het nieuws was net dat Drenthe erg nat is. Even een impressie van het weer hier. Jij weet hoe dat is hier in Nederland, wij niet hoe het daar bij jou is in Zuid Afrika maar met je uitgebreide verslag en natuurlijk met beelden in onze media kunnen wij ons een redelijk beeld vormen. Jij bent alweer over de helft van je Afrikamissie heen en gaat alweer aan het afbouwen. Hopen dat jullie alles kunnen realiseren wat jullie in gedachten hadden. Wij zullen het lezen in je volgend verslag. Groetjes Oebel en Jantina -
05 November 2010 - 19:52
Agnes En Evelyn:
Hey Inge,
Gelukkig dat je je weer wat beter voelt. Vanuit Nederland volgen wij nog steeds met veel plezier je verhalen. Wij zitten in een kletsnat Enschede en zijn behoorlijk jaloers op het warme weer bij jou. Stuur ons maar een beetje zon:P
Succes en aju :D -
07 November 2010 - 15:59
Oebelenjantina:
Hoi Inge, wij hoorden van je moeder dat je vrijdag opnieuw klachten hebt gekregen met je gezondheid. En dat je maandag verder gaat voor onderzoek. Wij willen je via dit mailtje beterschap wensen en hopen binnenkort te horen dat het weer de goede kant op gaat. Probeer positief te blijven! Er wordt aan je gedacht en voor je geduimd. Liefs Oebel en Jantina -
08 November 2010 - 09:52
Agnes:
Ik was nog even weer op je site aant kijken en lees net bovenstaand berichtje...ik hoop dat het goed met je gaat, pas goed op jezelf!
Liefs -
12 November 2010 - 09:29
Jannie:
Hoi meid.
Wat kun je toch geweldig al die ervaringen beeldend mailen! Dit is echt knap! Je bent steeds even bij jou in Afrika en daar wil ik je voor bedanken! Volg je trouw en geniet van de verhalen! Wij zijn hier druk bezig in huis! Alles verven en nieuw toilet!Hele klus maar het is wel heerlijk om even wat anders te doen dan je dagelijkse werkzaamheden! Vanuit een stormachtig emmen een hele dikke kus!
Jannie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley